Anne
Ben ne idim! anne bir damla suydumSenle nefes aldım hayat buldumHani elin karnında seslendinya banaAnne o zaman bile sesini duydumUzun geçeler bekledin bir sançıylaDokuz'ay bende yandım yakardımSende biliyorsun ya anneBende seninle sançılandım.Aylar sonra soguk bir kış günü Bir başka elde gözümü açtımSaga,sola baktım seni göremedimİşte anne ilk o zaman agladım.Geçeyi,ayırt edemedim gündüz sandımAcıktım söyleyemedim,vede susadımGözlerine bakıp bakıp agladımSen olmasaydın,anne ben ne yapardımEmeklemek kolaydı sürünerek yerdeHep elimden tuttun ayaga diktinVarmıydı ayakta durmaya güçümSen olmasan söyle nasıl yürürdümBir gün elimde kalem okulaNe yalan söyleyim sıkıla,sıkılaOku ve adam ol dedin banaNe demek istedigini şimdi anladım.Kamuflaj giydim asker oldumÖgrettigin gibi dimdik durdumVatanı namus bildim nöbet tuttumAma vade yetmedi ölemedim anneHergün yemedin yedirdinSen hep eskiler giyerdinBana ne güzelşeyler verdinUnutmadım,unutamam anneSen olmadan ben bir hiçtimMutlulugu senin gözlerinden içtimSen benim ugruma hayatından geçtinBen seni mutlu edebildim mi?anneNasıl anlatsam seni bitmiyorKalpden geçiyor kalem yetmiyorSözler aciz,gücüm kalmıyorTarifi olmayan nasıl sevgidir bu anneİki çihanda'da ödemeyemem hakkınıSenin duan olmadan alamam muradımıKalbime altın harflerle yazdım adınıSende helal et bana olan hakkını anne.İREM CAN ÖZTÜRK ANNESİNİ ÇOK AMA ÇOK SEVİYOR
21 Ağustos 2007 Salı
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder